Ik geloof dat je iets niet zomaar ‘krijgt’. Een aandoening of fysieke pijn is vaak een manifestatie van een energie die je vastzet in je lichaam. De uitleg bij een specifiek beeld kun je voor jezelf vaak wel plaatsen. Ik ook, al was ik eerder niet zover om er ook daadwerkelijk iets mee te doen. Dat kwam pas later.
Dat is waarom ik dit persoonlijke relaas met je deel. Allemaal hebben we onze eigen processen. En elk proces vraagt een bepaalde diepgang en dat kost tijd, liefde en bewustzijn.
Dit specifieke verhaal begon ruim 2 jaar geleden, na een val van een stormbaan. Op mijn werk hadden we een sportdag en ik ben best competitief ingesteld. Dus toen iemand aan de zijkant riep: ‘laat je maar voorovervallen!’ dacht ik: ok, doen we!
Dus daar ging ik, head first.
Na de val klapte ik dubbel, kreeg even geen lucht en raakte in paniek. Door mijn collega’s werd ik van de baan gehaald. Ik weet nog dat ik naar mijn blote voeten keek terwijl ze ter plekke bekeken wat er aan de hand was en ik dacht: ‘gelukkig heb ik gisteren mijn teennagels nog gelakt’. Best grappig hoe totaal onbelangrijke dingen op dat moment nog naar voren komen.
Met ijs op mijn schouder ging ik met een heel behulpzame collega naar de EHBO. Er werden foto’s gemaakt; gelukkig bleek mijn schouder alleen gekneusd. Mijn rug deed zeer maar niet meer zo erg als net na de val.
Eenmaal thuis heb ik er 4 uur over gedaan om mijn sport BH uit te trekken. Heerlijke stevige dingen die alle nodige steun bieden als het nodig is, maar op dat moment vervloekte ik het. Ik kreeg mijn arm niet omhoog en die beweging was wel vereist. Met een harde schreeuw lukte het toch. Staaltje volharding.
De pijn bleef, dus na de eerste nacht besloot ik dat het een goed idee was om de zakjes ibuprofen te nemen die ik nog had liggen van een eerdere keelontsteking. Het werkte, ik kon slapen én de pijn werd minder. Over een paar dagen zou ik hersteld zijn.
Tot ik na een paar dagen bloed begon te verliezen waarvan ik wist: dit is niet goed.
Via internet had ik uitgezocht dat dit door de pijnstillers kon komen, dus stopte ik acuut. Maar het bloeden hield niet op. Na zeven weken (ja echt..) ging ik naar de huisarts. Met samengeknepen billen want ik was best bang.
De arts onderzocht me meteen en maakte daarna een afspraak in het ziekenhuis voor een inwendig onderzoek. De details bespaar ik je al was het niet zo dramatisch zoals ik me had laten vertellen. Net als bij een bevalling roepen de woorden ‘inwendig onderzoek’ net zulke horrorverhalen op die mensen ook maar meteen – ongevraagd – met je delen.
De uitslag volgde heel snel.
Ze hadden 2 ontstekingen gevonden in mijn darmen. Lang verhaal kort was de uitslag colitis ulserosa. Een autoimmuunziekte. Ik kreeg medicatie en moest me elke zoveel maanden melden in het ziekenhuis. De bijwerkingen waren heftig in het begin. Ik startte rond kerst 2016 en was zwaar down. Het huis hing vol met lichtjes maar het mijne was gedoofd.
Na die periode ging het wel beter. Ondanks dat het gebruik van de medicijnen niet goed voelde. Ik had al wat uitgezocht over wat het betekende, deze aandoening. Ik geloof namelijk dat je iets niet zomaar ‘krijgt’. Een ziekte is een uiting van een energie die vastzit in je lichaam. Vaak jaren lang.
Ondanks dat ik wist wat het ziektebeeld me liet zien heb ik er wel de tijd voor genomen.
Na 1,5 jaar fighting my own battles en het behalen van mijn successen voelde ik dat het tijd was om te stoppen met de medicijnen. Om ook deze draak recht in de ogen aan te kijken. Door de pillen die ik nam kon ik gewoon doorgaan immers. Zowel met eten wat ik wilde als met hard doorwerken. Voor dat moment was het oke, het heeft me ook ergens gebracht. Maar het was niet hoe ik door wilde gaan.
Voor mij betekende dit het minimaliseren van gefrituurd voedsel, vlees en eten op gevoel. Het betekende ook meer zelfzorg, rust en ontspanning. Een fulltime baan, ouderschap en het starten van mijn eigen bedrijf vroegen om het ontdekken van de voor mijn winnende formule. Je bent altijd in staat tot meer dan je denkt. Ook binnen bepaalde grenzen.
Want het zijn juist het ondernemerschap en de zorg voor mijn kinderen die me laten voelen hoe belangrijk die zelfzorg is. Ik stopte 3 keer met de medicatie. De laatste keer is 7 maanden geleden.
Het komt ook mooi overeen met de ruimte die ik inneem. Dat laat een darmaandoening zien, in de grote lijn dan.
Voeden wat mijn lichaam vraagt en dit ook echt kunnen voelen. Niet alleen mijn kinderen zijn mijn goeroe maar mijn lijf is ook zeker mijn richtingaanwijzer; een graadmeter.
Het laat me voelen hoe processen van het begin tot het behalen van het gestelde doel hun tijd mogen duren. Zonder de medicijnen voel ik wat ik nodig heb; wat mijn lichaam vraagt van mij. In dezelfde tijd stopte ik definitief met anticonceptie. Een groter bewustzijn gaat voor mij hand in hand met niet meer weg kunnen kijken van die dingen die belangrijk zijn voor mij.
Ik ben geen arts maar wél specialist in het nemen van vrijheid; in leven met passie en doen wat goed voelt.
Wil jij je ook sterker voelen in het maken van keuzes die je voelt te willen nemen vanuit een diep vertrouwen? Zodat je alles uit je leven haalt en dit voorleeft aan je kind:
Kun je hier wel wat hulp bij gebruiken? Zo werken we samen:
- Gratis Drempel meditatie
- Online-programma / cursus / zelfstudie.
- One Day Retreat
- 1:1 Mentorschap
Meer weten? Mail me via info@maikemaessen.nl.
Liefs,
Maike