De tijd waarin we leven laat ons bewust zijn dat wij meer zijn dan zomaar een mens. Ik heb ook wel eens geroepen: ‘wat kan ik nu in mijn eentje bereiken’? In mijn laatste blog heb je kunnen lezen dat als je opstaat, je ook alleen heel veel effect kunt hebben. Met wie je bent en wat je uitdraagt gaat zoveel meer gepaard dan je denkt. Je kunt het verschil maken als individu. Simpelweg door te zijn wie je behoort te zijn.
Kom je daar zo maar? Deze week heb ik gewerkt met een tool die ik super interessant vind en graag met je wil delen. Systematisch werk van Hellinger. In zijn boek ‘De verborgen dynamiek van familiebanden’behandelt hij een aantal thema’s die nu in deze tijd meer aan de orde zijn. Bijvoorbeeld ordering. Iedereen heeft zijn plek in een familiesysteem en als je op de juiste plek staat – dat aangeboren recht heb je – kan de energie en liefde weer gaan stromen. Dat maakt dat de balans tussen geven en nemen ook weer in evenwicht komt.
Momenteel zijn we met zijn allen aan het verschuiven en je plek aan het (her)vinden.
Dat voel je overal. In jezelf, organisaties en ik zie het ook in de politiek. Kijk maar naar Trump, wat er nu omhoog komt zijn thema’s die al langer sluimerden. Gevolg is dat wij als het ware meer dan ooit worden gedwongen om een stelling in te nemen. Je kunt er niet meer aan voorbij gaan. In die zin is Trump een bijdrage. Los van dat wat we bestempelen als ‘goed’ en ‘fout’ of ‘links’ en ‘rechts’.
Verschuivingen op grote en kleine schaal dus. Ik ben deze week in mijn eigen situatie gedoken. Eerder al schreef ik dat het als ouder onmogelijk is om je kind zonder trauma op te laten groeien. Het klinkt zwaar, het woord trauma. Toch zit daar juist de bijdrage voor je persoonlijke groei. Het maakt dat we onze talenten en kwaliteiten gaan ontwikkelen. Daar waar de pijn zit, is ruimte voor verbetering. Zonder je ouders en voorouders zou jij namelijk nu niet hier zijn en ook niet de persoon zijn die je nu bent. En als je dat kunt zien – die waarde en bijdrage – dan heb je het grootste begin gemaakt.
Vanuit je voorouders word je gesteund om te doen waar je voor hier bent.
Welke plek neem je in binnen je gezin en in je gezin waarin je opgroeide? Wat mag er gezien en gehoord worden. Wie heeft er geen plek? Ik heb een genogram gemaakt om hier wat inzicht in te krijgen. Een genogram is een systematische weergave met tekens die een soort van stamboom op papier zet. Je zet alles neer, iedereen krijgt een plek. Ook miskramen, abortussen, kindjes en ouders die jong zijn overleden en ook de opa die stierf tijdens de oorlog of die tante die zelfmoord pleegde. Het maakt niet uit of je ze persoonlijk hebt gekend. Van vroeger uit stopten we deze moeilijke dingen weg die nu weer naar de oppervlakte komen.
Enkele jaren geleden heb ik zelf familieopstelling gedaan – of ondergaan.
Wat ik heel interessant vond was om te voelen welke plek ik op dat moment innam en welke plek ik in kon nemen. De therapeut zette me neer in een ruimte en plaatste op de vloer placemats voor de vader van mijn kinderen en mijn kinderen. Ze zette me op verschillende plekken neer en duwde aan me om me te laten voelen en ervaren wanneer ik het sterkst stond. Als laatste legde ze ook een placemat neer die stond voor de vroege miskraam die ik heb gehad voor mijn oudste. Door dit kindje ook letterlijk een plek te geven en te erkennen. Dat was het moment dat ik het sterkst stond.
Een eenvoudige en waardevolle tip:
Als je binnen je eigen gezin merkt dat kinderen bijvoorbeeld veel ruzie hebben met elkaar, continu strijd voeren of elkaar overstemmen kijk dan eens hoe je zit aan tafel. Welke plek neem jij in en welke je kinderen? Het is iets waar ik voorheen totaal niet over nadacht, maar als je je kind aan de kop van de tafel plaatst omdat het handig is met eten, welke plek bedeel je kind dan toe? Het zit aan het hoofd van de tafel en daarmee geef je het kind dus die plek binnen het gezin.
Pas het volgende maar eens toe. Vader links, vrouw rechts. Naast elkaar. En de kinderen aan de overkant van de tafel, van de oudste naar de jongste. Als je dit gaat doorvoeren kan het best dat je kind (of partner) even wat weerstand laat zien omdat ze het lastig vinden – onbewust – om een bepaalde plaats op te geven.
Door dit te doen en je plek in te nemen maak je het voor je kind mogelijk om te kunnen ontvangen. Dat is wat kinderen van nature doen. Ontvangen, en jij als ouder geeft. Als je als ouders plaatsneemt als stel / team, dan zullen kinderen ook minder snel geneigd zijn om er tussen te kruipen. Je laat je kind het kind zijn, op die plek in de rij waar het kind hoort. Zo voorkom je een ‘wij’ en ‘zij’ situatie binnen je gezin.
Ben je nieuwsgierig naar wat er nog meer mogelijk is? Ik werk hard aan mijn E-book over mijn KindWerk methode. Hier zullen ook een stukje systemen en concrete toepassing naar voren komen en zeker ook mindset. Ofwel de kracht van je gedachten. Het is nu al zo gaaf! Op mijn internet pagina kun je je al inschrijven.