In mijn Shape Your Destiny challenge ontving ik gisteren een mooie vraag. ‘Hoe bepaal jij je acties?’ De vraag die hierop volgde was hoe ik mijn doelen vervolgens bepaal. Vorige week was ik op het Storytelling event en ook daar hoor ik weer hoe snel ik in de ogen van anderen lijk te gaan. De ‘hoe doe je het toch allemaal’ vraag staat centraal.
Vanmorgen zei mijn collega en vriendin ‘Maar Maike, er was een moment waarop jij ook niet je acties nam, ook al wist je wel wat je moest doen’. En inderdaad, ik merk dat ik dit soort dingen liever niet hoor. Ook al is het een waarheid als een koe want hoe lang heb ik mijn hoofd wel niet in het zand gestoken. Hoelang liet ik mijn eigen gedachten een feestje bouwen in mijn hoofd zodat alles de overhand had, behalve uit die weerstand komen waar ik in zat.
De angst, de controle, het was er allemaal.
En nog niet eens zo lang geleden. Het voelt als een ander leven, een andere persoon. Natuurlijk weet ik wel beter dan dat. Wel las ik veel, ik schreef, deelde een hoop en dacht ik ontzettend veel na. Ik zat zo in mijn hoofd. En ik zal niet beweren dat ik daar nooit meer verkeer, alleen voel ik het nu eerder. En ben ik eerder uit die weerstand. Ik doorzie het contrast en breek hier doorheen.
Je eigen gedachten, maken de jouwe er ook zo’n bende van soms?
Wat was het moment dat ik overging tot actie? Ik schreef er over in mijn laatste blog. Het werd als een katalysator in gang gezet met de vraag: hoe lang wil je doorgaan? Hoe lang blijf je nog de verantwoording overnemen van anderen? Want dat deed ik. Daarnaast plaatste ik mezelf naar achteren en liet de taart aan mijn neus voorbij gaan. Keer op keer. Hier zit echter nog een laag onder.
Ik wist dat ik dit deed, dat ik niet mijn plek innam.
Hier schreef ik alleen niet over omdat hier anderen bij betrokken zijn. Ik wachtte. Op iets buiten mezelf. Terwijl alles wat ik hoefde te doen is springen. En dat is eng en daarom doen we het niet. Daarom blijven we zitten, tot het leven voor ons kiest. Ik bleef omdat ik dacht het beste te doen voor mijn kinderen. Ik was bang voor wat er achter die deur zat. De klink had ik vaker vast, toch liet ik hem los. Was ik nog niet klaar?
Het moment wat me echt diep raakte was toen ik wist dat ik, zodra ik alleen zou zijn, ik mij verder zou kunnen ontwikkelen. Daarmee ben ik de grootste bijdrage voor mijn kinderen. Het besef dat ik dat nu niet deed raakte me diep. Het raakte mij, mijn innerlijke kind dat zich zo vaak niet gezien en gehoord voelde. Ik was zo bezig met doen wat iedereen verwacht en ging zo voorbij aan mezelf. En niet alleen aan mezelf. Ik liet mijn kinderen niet de beste versie van mij zien.
Hoe herken je dat je in de weerstand zit? En nog belangrijker, hoe trek je jezelf hieruit?
Het idee dat ik controle had over de situatie. Het grote loslaten vond ik eng. En nu soms nog, eerlijk gezegd. Wat komt er op me af? Maar. Weet je dat ooit wel? De grote trigger voor mij was dat ik dacht – echt oprecht dacht – dat ik deed wat het beste was voor mijn kinderen. Mezelf klein houden en wegkruipen was wat ik echt deed. Niet rise & shinen. Niet de echte Maike laten zien.
En die illusie van controle, daarmee zette ik alles vast. Mezelf vooral. Maar ook alles wat deed, ik kwam niet verder. En dan kun je denken: je kunt ook tevreden zijn met wat je hebt. Dat klopt, dat kan. Maar zo ben ik niet. Zo wil ik niet zijn. Niet meer. Ik kies anders.
Tip
Zijn je gedachten en woorden gericht op dat wat je niet aanstaat? Weet om te beginnen dat je leven een directe afspiegeling is van alles wat in jou zit. Echt alles, de mensen aan wie jij je het hardst irriteert, dat doe je omdat ze iets in jou raken.
Je bent de sleutel tot verandering. Jij bent energie, je woorden, alles wat je denkt en voelt. Dus als je ergens wilt beginnen, begin hier. Hang post-its op, hier hoeft niets op staan, het gaat erom dat als jij ze ziet het jou triggert om anders te denken. Train je zelf.
Die bereidheid kan je helpen een heel proces op gang te zetten. Uit die moeheid en gebrek aan energie. Je kunt jezelf uit die spiraal trekken door iets eenvoudigs als een reminder om positief te denken.
Alles wat je ervaart heeft met jou te maken.
En jij mag kiezen hoe je je voelt. Goed of slecht. Je hebt de keuze om je altijd goed te voelen en dat klinkt simpel, I know. Je even slecht of minder voelen mag, natuurlijk. Trek je dan ook even terug, die momenten horen erbij, such is life.
Kijk eens of je je huidige situatie kunt aanvaarden. Kun je dat toelaten? Wat heb jij nu nodig om je goed te voelen in je eigen lijf?
Ik koos. Ik heb echt gekozen. Vanuit een diep vertrouwen. Ik koos terwijl de tranen over mijn wangen stroomden en ik wist het, al die tijd al. Ik heb geen idee wat er over een maand is, waar ik dan sta. Nu weet ik 1 ding, ik ben gelukkiger dan ooit. Ik leef en voel me vrij. En dat is alles wat telt.
Wil je dit ook ervaren? Weten welke stappen je nu kunt zetten? Maak een afspraak voor een BreakOut sessie!