Ik kan me het moment zelf nog heel goed herinneren. Ik was vier jaar, hooguit vijf en zat in de kleuterklas. Bij Juffrouw Engels. In de klas mocht ik iets vertellen over het weekend, iets wat ik met veel plezier deed en met veel woorden.
Terwijl ik naar mijn handen keek vertelde ik over de mensen die boven ons woonden. We gaven hen te eten door een luik in een plafond. Dat ik dit vertelde in de kring op school is me altijd bijgebleven. De juffrouw vroeg me: ‘is dat echt waar, Maike?’ Ik knikte dan, mijn blik nog steeds naar beneden gericht.
Ze wist waarschijnlijk vast wel dat wij in een bungalow woonden. En dat er écht niemand boven ons kón wonen. Enkele klassen later, toen ik wat ouder was, was ik degene die als laatste op maandagochtend mijn verhaal mocht vertellen. Dat rekte ik natuurlijk zo lang als ik maar kon, tot vermaak van mijn klasgenoten.
Die rijke fantasie, die was er toen al.
Jammer eigenlijk dat het eerder als iets wordt gezien dat je af moet leren dan als een deugd. Kort geleden kwam het weer eens terug. ‘Ik vind echt dat jij in een fantasiewereld leeft.’ Dat ik beter mijn boek had kunnen af schrijven want was ik wél succesvol geweest. Het enige wat ik op dat moment deed was die opmerking van me af laten glijden. Die opmerking is niet zoals ik het zie en ervaar. Hier ga ik aan voorbij. Ik voelde niet de neiging om me te verdedigen om mijn keuze, ik doe exact dat wat ik graag wil (en behoor te) doen.
Ik laat de verantwoording daar waar die hoort.
Wel typisch eigenlijk, die reactie. Dat boek, daar kwam ik niet mee verder. Geen inspiratie. De verhaallijn werd me niet duidelijk. Het was gewoon niet mijn ding. Anderen vonden het geweldig. En ik ging door omdat ik dacht: misschien hebben ze wel gelijk! En dat terwijl ik steeds dacht ik wil een boek schrijven over mindset en bewustzijn. Iets wat me écht boeit. Ik zat al zo in het oordeel en wilde zo graag voldoen aan de verwachting van anderen en mezelf dat ik volledig voorbij ging aan wat ik echt wilde.
Dat hoor ik nu zoveel om me heen. ‘Ik weet niet of ik wel doe waar ik écht naar verlang’. Of een partner die het anders ziet dan jij. Hoe zonde is het eigenlijk als je je laat verleiden door de verlangens van een ander en niet door die van jezelf?
In hoeverre leef jij jouw leven of dat van een ander?
De waarheid is dat mensen geneigd zijn om op zoek gaan om dat te doen wat hen symbolisch uplift ten opzichte van anderen en hen dus aantrekkelijker maakt. Maar wat zegt het echt over iemand? Hoe weet je of je jouw verlangens leeft of mee bouwt aan de droom van een ander?
Je ziet jezelf misschien niet als een creatief persoon en toch creëer je bijna elk moment van de dag. Door wat gelooft, wat je denkt, je intenties en acties geef je je realiteit vorm. Heb je steeds terugkomende twijfel over wat je doet? Missschien vind je dan weer iets anders om te doen, alleen dat moment van ‘is het dit nu?’ komt steeds terug. Ht leven van vakantie naar vakantie. Je sleept jezelf door de dagen heen en kijkt de klok vooruit en wilt de ander een plezier doen. Je zorgt in feite eerst dat anderen blij en gelukkig zijn, en daarna kom jij pas.
Hoe doorbreek je dit?
Houd op met jezelf te vergelijken met anderen. Vanaf nu. Gewoon niet meer doen. Het kan lijken alsof anderen alles hebben. Wat voor hen werkt, hoeft niet voor jou te werken, zo simpel is het. Het gras bij de buren lijkt altijd groener. En dat blijft zo, tot dat jij blij bent met wie jij bent en wat je doet.
Denk eens terug aan de plannen die je had als kind. Waar was je goed in en wat gaat je ook nu nog gemakkelijk af? Ga eens terug naar de belangrijkste momenten je leven. De momenten waarop je je super gelukkig voelde of de momenten dat je in een crisis zat of een ander uit een situatie hielp. Schrijf er eens vijf op. Wat deed je toen? Met wie was je? En wat was jouw rol. Welk compliment krijg je altijd?
Kijk eens of je een lijn kunt vinden naar wat je vroeger wilde worden. De beroepen die je koos en vertaal dit naar een metafoor. De astronaut wil overzicht brengen vanuit een nieuw perspectief, de kapper wil mensen gelukkig maken met wie ze zijn.
Schrijf ze eens op. Wat zeggen ze jou?
Waarvan krijg je tranen in je ogen bij de gedachte dat je het elke dag zou kunnen doen? Dit kan heel goed wereldvrede zijn. Iets wat op een bepaalde leeftijd wordt uitgelegd als naïef. En toch, als je kijkt naar wat er onder zit, welke bijdrage jij kunt leveren die bijdraagt aan het grote geheel, hoe belangrijk ben jij dan? En hoe belangrijk is het dat jij je hart gaat volgen?
Die berg met goud. In welke vorm het bij je komt dat weet je niet. De invulling mag je loslaten. Waarin vind jij jouw geluk, je verlangen en je droom? Geef het eens vorm. Stap voor stap. En schrijf ook de dingen die een beetje vreemd lijken op. Ook die dingen waarvan de stemmetjes in hoofd zeggen: ‘dat kan niet’. Want..wat als het wel kan? Wat als jouw rol is waar de hele wereld op wacht?
Dan maar in een fantasiewereld. Het is wel een verdomd mooie…
Heb je hier hulp bij nodig? Deze zomer kun je Break-Out sessies boeken. Individuele trajecten waar je in 2 tot 3 uur helder hebt waar jouw blokkades zitten. Hierna weet je hoe je hieraan voorbij kunt gaan zodat je jouw verlangens waar maakt én overgaat gaat tot actie. We maken jouw situatie visueel. Na de Break-Out sessie breek jij echt uit het verhaal wat je jezelf vertelde! Wil je meer informatie? Stuur me een mail of bel me!
Pingback: Over het cadeau in de vreemde verpakking |