Vrouwelijkheid: het gezin waarin je opgroeide geeft je een blauwdruk van hoe je als vrouw hebt te zijn. Maar wat als dit voorbeeld niet is zoals jij het graag ziet in je huidige leven?

Mijn vader kreeg zijn eerste infarct toen ik 13 was. Op vakantie. Er was voor mij een VOOR en NA. Voor hem ook en voor de dynamiek in ons gezin. Ik tippelde om mijn vader heen, vroeger.

Voor ik verder ga wil ik benadrukken dat ik mijn ouders niet fout maak of ergens de schuld van geef. Elke ouder geeft wat hij of zij kan.

Tegelijkertijd lopen vrouwen vast in hun relatie en in hun werk; ze dragen emoties van iedereen en kunnen moeilijk ontspannen. Een deel van de puzzel ligt in de gezin waarin je opgroeide en wat je daar voorgeleefd kreeg.

Ik neem je mee in een persoonlijk voorbeeld.

Ik liep vaak op eieren om te zorgen dat hij niet boos werd. Omdat hij veel voelde – angst en boosheid.

Dat maak ik niet zijn fout, daar gaat dit niet over. Ik houd ontzettend veel van mijn vader en hij deed wat hij kon, hij gaf wat hij had met de middelen die voor handen waren. Onze generatie heeft veel echter meer tools en oefeningen dan onze ouders.

EN

Ik groeide op zonder dat ik wist hoe ik mij moest voelen als meisje en welke plek mijn vrouwelijkheid had in mezelf.

Of hoe ik mij moest voelen met mannen, later als vrouw.

In een man – vrouw relatie is de vrouw de voeler en de man de denker. Dat wil niet zeggen dat vrouwen niet ook nadenken of dat mannen niet ook voelen. Mannen denken logisch, vrouwen emotioneel. Mannen verhouden zich ook anders tot hun emoties dan vrouwen.

In een relatie kun je niet 2 ‘voelers’ hebben, dan ga je bewust en onbewust de strijd aan met elkaar over wie het ‘recht’ heeft om het meest in de gevoelens te mogen zijn. Voor een man is niet gezond; het is niet de plek waar hij de leiding kan nemen over zichzelf, laat staan zijn gezin en de koers kan bepalen.

Omdat mijn vader in ons gezin degene was die ‘mocht’ voelen en mijn moeder werd daarmee de probleemoplosser. Het is niet bewust zo gegaan, het waren de omstandigheden. Misschien was jouw moeder na een scheiding ook de kostwinnaar of just het slachtoffer; dit heeft allemaal invloed op de mate waarin je vrouwelijkheid iets is, waar je makkelijk voor opent, of niet.

De rollen waren omgedraaid in mijn gezin; want de vrouw is de voeler en de man de probleemoplosser in plaats van andersom.

Enerzijds is hoe het was destijds heel logisch, het was een reactie op de omstandigheden. Anderzijds herhaalde ik deze verschuiving van mannelijkheid en vrouwelijkheid later in mijn eigen leven. Ook omdat mijn leven zo liep; net zoals bij mijn eigen ouders. We herhalen patronen, tot we ze doorzien en kunnen onderbreken.

Ik deel dit omdat dat ik dit vraagstuk veelvuldig tegenkom in mijn werk met vrouwen: een innerlijke jonge voeler (meisje) die vastloopt in relaties omdat er geen veilig thuis is, in haar eigen lijf. Ze raakt verstrikt in de structuur of het werk, wat kan leiden tot een burn-out.

Als jouw vader (ook) het episch centrum was van het gezin, dan beweegt het hele systeem – het gezin – om hem heen.

Waardoor je geen toegang hebt tot je waarheid en je gevoel. Tot de waarheid in je gevoel.

Als een man angst of frustratie kent en dit niet op een gezonde manier heeft leren uiten, dan komt het er op een andere manier uit. Niet continu wellicht maar wanneer een man dat ongereguleerd doet in jouw bijzijn en vanuit zijn pijnlichaam, kun je jezelf niet voelen. Denk maar eens terug aan iemand die boosheid, frustratie of angst uitte in je bijzijn. Zeker als een het man is, hoe geëmancipeerd je ook bent, fysiek is hij sterker dan jij. Je kan jezelf letterlijk niet voelen op dat moment. Het signaal dat je ontvangt is: voelen is niet veilig, waardoor je in je hoofd schiet.

Als je zo opgroeit, leer je al vroeg dat ‘voelen’ geen ruimte mag krijgen en zelfs: niet veilig is. Er komt als ware een schild over je hart.

Terwijl voelen juist verbonden is met het instinct is van de vrouw wat haar in staalt stelt om grenzen aan te geven en een innerlijk kompas te volgen. Volwassen voelen betekent veiligheid.

‘Nee dankjewel, dat voelt niet goed’, kende ik niet. Dat moest ik leren. Dat kwam pas na mijn huwelijk.

Tijdens het daten, na 3 dates of etentjes, voelde ik me soms bezwaard om te zeggen: ‘dankjewel, ik wil het hierbij laten omdat ik geen romantische gevoelens voor je heb’.

Dit was een enorme ervaring voor mijn vrouwelijke zenuwstelsel wat juist graag wilde verbinden. Het kunnen voelen en daarbij blijven, was nog heel nieuw voor me, terwijl ik al eind dertig was.

Hoeveel vrouwen hebben niet ergens het idee dat als een man betaalt voor een ervaring, dat we iets moeten teruggeven of doen? Hierdoor vrouwen te snel te veel geven van hun tijd, hun seks en zelfs: hun geld omdat ze ‘blanco’ zijn in deze thema’s.

Omdat we niet weten, hoe een cadeau ons ZIJN is. Ons voelen, je vrouwelijke frequentie, je yin. Hoe een effect en impact je hebt, met je vrouwelijke, magnetische ZIJN.

Mijn moeder wist ook niet hoe ze met haar man moest praten; als vrouw, vanuit haar vrouwelijkheid, zonder oordeel, zonder schuld, wel standvastig. Ik heb (ook) niet gezien of geleerd hoe dat moest.

Ook hier geen schuld: mijn lieve mama geeft veel meer dan ze zelf ooit heeft gekregen.

EN

Ik heb de afgelopen jaren met mijn mentor aan herstel gewerkt. Van binnenuit heb ik geleerd om mezelf iets anders te laten hebben in de liefde, in mijn eigen vrouwelijkheid en zelfs met geld in mijn bedrijf.

Hier ondersteun ik mijn klanten ook bij; want hoe neem je je geliefde mee in wat je verlangt, zonder te gaan zorgen voor ieders gevoelens (want: kan hij mij wel geven wat ik verlang?) en jezelf te vergeten. Het gebeurt ongemerkt en voor je je er bewust van bent.

Ik heb mogen leren wat goed voelde. En wat niet. Met compassie en liefde. Voelen wat ik voelde – zonder erin vast te lopen of onder te bezwijken – en dat vervolgens te kunnen delen met mijn geliefde.

Doen we dit niet namelijk of had ik dit niet gedaan… de vrouwelijke pool MOET ingenomen worden in een relatie. Doe jij het niet, dan doet hij het. Hij reageert op jou. Dit is een universele wetmatigheid die een vrouw in het doen duwt, in leiden, in de kar trekken, in emoties dragen.

Echt vanuit je vrouwelijkheid kunnen delen, met gereguleerde emoties, zonder aan de haal te gaan met jezelf in een verhaal, dat is groots. Terwijl je je ook nog veilig voelt.

Om je NEE te laten klinken. Zonder in te storten. Zonder iemand fout te maken.

Voelen en leren om dat gezond tot expressie te brengen, is wat ons veilig houdt.

Terwijl we groeien in vrouwelijk ondernemerschap en relaties verdiepen en onze eigen dochters vaker vragen: hoe voel je je?

Vergeet jezelf niet:

Hoe voel ik mij?

Ik voel het vuur in mijn buik.
Ik voel het vuur, zonder dat ik hoef te rebelleren als een meisje.

Ik voel me blij en licht. Ik voel me nieuwsgierig.
Ik voel een zwaarte in mijn buik.

Ik voel dat ons gesprek gisteren maakt dat ik steeds in mijn hoofd schiet, en dat daar een verhaal leeft over …. kun je mij helpen om hier anders naar te kijken? Hoe denk jij dat we dit beter kunnen doen de volgende keer?

Zomaar wat voorbeelden.

In plaats van ‘ik ben’ zeg je vaker: ‘ik voel’ – een klein begin met grote impact.

Voelen en vertrouwen op wat je voelt, is niet voor elke vrouw vanzelfsprekend.

Dan is ‘NEE’ zeggen en daarbij blijven spannend. Je gaat snel zorgen voor de gevoelens van de ander, als een mechanisme om je veilig te voelen. Waardoor je blijft zoeken en je eigen innerlijk-weten in twijfel trekt.

Iets wat je in bedrijf wil en kan afleren; of juist in je relatie. Ik kom van ver in dit thema; vrouwelijke energie heb ik er niet met de paplepel ingegoten gekregen.

Maar met de start van mijn bedrijf voelde ik: dit moest anders, met een vrouwelijk waardesysteem. Als single voelde ik: ik wil verbinding maken, terwijl ik aan de ‘vrouwelijke kant’ kan blijven.

Weg van forceren en hardheid, van leiden en dragen. Terwijl ik mijn hart – langzaam – opende om meer te mogen toelaten en ontvangen.

Ondertussen heb ik een manier van ondernemen gevonden die perfect bij mij past en is mijn relatie er één waar vrouwen van aangeven: zo wil ik het ook.

De belangrijkste sleutels uit dit stuk om mee te nemen:

1. Emotionele veiligheid en verbinding: vrouwen hebben vaak moeite met het uiten van hun vrouwelijkheid, hun gevoelens en het stellen van grenzen, omdat ze zijn opgegroeid in een omgeving waar emoties niet veilig waren. Dit leidt tot een gebrek aan toegang tot je eigen waarheid en gevoelens.
2. Patronen en herhaling: de dynamiek in gezinnen kan ervoor zorgen dat vrouwen patronen herhalen in hun relaties en werk. Het is essentieel om deze patronen te herkennen en te doorbreken om emotionele, persoonlijke en financiële groei mogelijk te maken.
3. Zelfbeeld en authenticiteit: het leren om te voelen en dat op een gezonde manier te uiten is cruciaal. Vrouwen kunnen alsnog leren om ‘nee’ te zeggen en hun eigen behoeften en gevoel voorrang te geven, zonder zich schuldig te voelen over het niet zorgen voor de gevoelens van anderen.

Als je je geroepen voelt om je eigen vrouwelijkheid en vrouwelijke energie te verdiepen, kijk dan naar de volgende opties:

**NIEUW: Gratis Masterclass: word een energetische match met je verlangen, meld je hier aan. **

Doe mee aan het 7 weken durende programma ZIJ. In dit online programma ga je je praktisch en energetisch ruimte maken voor de vrouw die je verlangt te zijn in je werk en relaties.

Allure is de diamant waar alles samenkomt. Dit 1:1 traject duurt 3 maanden of langer en is een transformerende, individuele reis met krachtige, op elkaar afgestemde 1:1 sessies. Plus een zeer geliefd en waardevolle Telegram-lijn waar ik de sluiers oplicht over relaties, leven, ondernemen en liefde.