Waarom jouw kind jouw waarheid sneller doorziet dan jijzelf.
Kinderen zijn puur. Ze hebben nog geen referentiekader. Geen coping-mechanismen. Geen strategie om zichzelf te vertellen dat ‘het allemaal wel meevalt’.
Dat is het verschil. Wij kunnen relativeren en we kunnen paradox ‘vasthouden’. Wij kunnen ons ergens overheen zetten; ook als het tegen ons gevoel ingaat. Dat noemen we positiviteit, maar eerlijk? Het is vaak gewoon overleven in plaats van leven.
We nemen verhalen aan die niet van ons zijn: van onze ouders, de maatschappij, van partners, van oude systemen waar we allang niet meer in passen.
En we geloven ze uiteindelijk zo hard dat we niet eens meer doorhebben dat we op automatische piloot leven.
Je kind doorziet dat direct.
Je kind helpt je weg bewegen van wat niet meer klopt
Niet subtiel en beschaafd. Maar rauw, eerlijk en zonder filter.
Wij zijn de eerste generatie ouders die andere keuzes maken voor zichzelf. Niet leven op de blueprint van onze ouders, maar opnieuw vormgeven hoe we ons gezin, onze liefde, ons werk en ons leven willen leven.
En onze kinderen wijzen ons keihard de weg. Niet door te bepalen wat er in huis gebeurt, maar door te spiegelen wat nog niet klopt in jou.
Ik heb zelf jaren gezocht naar: wat wil ik nou eigenlijk? Hoe pas ik in het geheel? Wat klopt er niet in het systeem dat ik heb overgenomen? Toen mijn kinderen kwamen, werd alles scherper. Waar ik voor het moederschap nog kon wegkijken, ging dat daarna niet meer. Hoe graag ik dat soms ook wilde. Want ‘meedoen’ is ook: makkelijk.
Het voorbeeld: mijn dochter en de avonden
Waarom wilde mijn dochter dat ik een uur bij haar lag voordat ze kon slapen? Waarom was ze zo onrustig bij mij en niet bij anderen?
Omdat ze liet zien wat ik zelf nog niet kon dragen: mijn eigen (on)rust, mijn eigen overprikkeling, mijn eigen patronen die al generaties lang werden doorgegeven.
Het was geen ‘slaapprobleem’. Het was een spiegel.
En ja: dat is confronterend. Ook ja: het vraagt actie. Alles wat jij van jezelf ziet, geef je je kind vrijheid terug. En daarmee ook al jongere versies van jezelf, die gewoon meekijken.
En dan hebben we het nog niet over school – ook bij onze tieners
Kinderen die niet meekomen in het systeem, die hoogbegaafd zijn maar onderpresteren of intens gevoelig en het label ‘lastig’ krijgen.
In veel gevallen komt dat omdat ze iets laten zien wat wij niet (meer) durven voelen. Een kind dat overgevoelig lijkt, heeft die gevoeligheid van iemand. En meestal is dat iemand: jij.
Dit is geen schuldvraag. Het is een uitnodiging.
Hoe weet je of je kind een spiegel voor je heeft?
Heel simpel: als het je raakt, mag je kijken.
• Irritatie → jij negeert iets in jezelf
• Boosheid → jij houdt iets vast
• Verdriet → jij verlangt naar iets dat je niet pakt
• Blijdschap → jij mag meer ruimte geven aan dit deel van jezelf
In de dynamiek zie je vaak:
• de oudste spiegelt de diepe stukken van de moeder (wat mag je meer doen).
• het tweede kind spiegelt de energie van de vader (en lijkt meer op jou, als moeder)
• alle kinderen spiegelen waar je als gezin uit balans bent
Bij mij klopt dit haarfijn. Mijn oudste triggert mijn diepteprocessen. Mijn jongste laat me zien waar ik direct mag bijsturen.
Waarom kijken we dan toch zo vaak weg?
Omdat je kind je kern raakt. Alle delen die je hebt weggestopt of in je familie systeem niet doorvoeld zijn. Het deel waar jij als kind zelf geen ruimte voor had. Het deel waar je nog pijn draagt.
En omdat alles over je kind je dieper raakt dan alles over jezelf. Je kind is je hart buiten je lichaam, las ik eens. En oh wat klopt dat…
Elke spiegel confronteert dus dubbel.
Wat kun je zelf nu al doen?
1. Maak emoties normaal
Boosheid is niet gevaarlijk. Frustratie is niet verkeerd. Kinderen moeten zien dat gezonde emoties erbij horen.
Niet wegstoppen. Niet perfect willen zijn. Laat zien hoe je ruzie maakt en hoe je het oplost.
2. Geef woorden aan wat ze voelen
Als jij en je partner een conflict hebben, zeg het gewoon. Ontken de spanning niet, want een kind voelt het toch. Maak het zacht, toegankelijk en eerlijk.
3. Houd je kind niet weg van het echte leven
Het leven is geen toneelstuk. Kinderen voelen eerder dan dat ze begrijpen. Wees daarom helder, warm en eerlijk. Geheimen komen altijd uit.
4. Weet dat kinderen onbeschreven zijn; en dat jij impact hebt
Jij schrijft mee aan hun verhaal. Niet door perfect te zijn, maar door eerlijk te zijn. Door te leven vanuit liefde, niet vanuit overleving.
De essentie
Je kind is geen probleem; je kind is een spiegel. Net als het leven dat is, je bedrijf, je partner en je eigen lijf..
Ze borgen aanwijzingen, richting en kansen om jezelf terug te claimen.
Als jij durft te kijken, ontstaat er iets nieuws:
Je gaat van reageren naar leiden. Van aanpassen naar afstemmen. Van overleven naar bewust kiezen.
En dat verandert niet alleen jouw gezin. Het verandert jou.