Ik heb ze er echt tussen gehad hoor, van die dagen waarop ik eigenlijk maar één ding dacht: als er nu maar niemand onverwacht aan de deur komt. Het voelde een beetje alsof dan het zorgvuldig opgebouwde plaatje als een kaartenhuis in elkaar zou vallen.
Ik werkte fulltime en naast het ontdekken van mijn eigen ritme en het opbouwen van mijn bedrijf had ik er genoeg aan om overeind te blijven. Uit ervaring weet ik dat je niet een alleenstaande ouder hoeft te zijn om je te voelen zoals ik omschrijf; misschien herken je het wel.
De eerste tijd na de scheiding voelde op momenten als een burn-out. Ik herkende de signalen dus ik wist ook dat ik mocht opletten. Het vroeg alles van mijn vermogen om te plannen en organiseren en tegelijkertijd te zorgen voor de nodige oplaad momenten.
En…laten we wel wezen, het is allemaal niet eens zo gek. Na een heftige gebeurtenis of scheiding kom je bijna automatisch in een soort burn-out terecht. Dat is ook mijn ervaring met de mensen met wie ik werk in mijn praktijk. Je hebt het een en ander te verwerken, je mag plek hervinden en een nieuw ritme ontdekken. Vaak komt dit bovenop alles wat er al is. Een ritme alleen, een ritme met je kind en welke ruimte wil je daar zelf in nemen, wat heb je nodig? Zoveel vragen die voorheen niet aan de orde waren.
Het ontdekken van mijn rol als vader én moeder was één van deze vragen.
Binnen een relatie of met een partner aan je zijde is er vaak iemand die op momenten van strijd kan bijspringen of het kan doorbreken. Hoe maak je de juiste beslissing als je vaker alleen voor staat, hoe blijf je bij jezelf? Ik kan je vertellen dat wanneer je moe of uitgeput bent, je veel sneller toegeeft. Los daarvan ervoer ik ook dat de hele situatie me testte; want in hoeverre vertrouwde ik wel op mijn intuïtie en mijn eigen wijsheid?
Alles komt op jou neer en dan heb ik het niet alleen over je kind dat je spiegelt, maar ook zieke kinderen, issues op school, de puberteit; er komt zoveel op je af. Natuurlijk weet je dat je niet de enige bent die hierdoor heen gaat. Maar je mag er wel mee dealen, jij bent degene die het allemaal draaiende mag houden in je eigen toko.
Je kunt nog zo vaak je schouders ergens onder zetten, jezelf een ander verhaal vertellen en alle wilskracht van de wereld aanboren…ook daarbinnen kende ik momenten dat ik op de bank zat en alleen maar die arm om mij heen wilde. Een stem die zei: het komt goed lieverd.
Los van mijn draai vinden duurde het ook een hele tijd voor ik verlost was van het gevoel van falen.
Dat ik mijn kinderen alleen nooit kon bieden wat het gezinsleven wel biedt. In die tijd komen commercials met gelukkige gezinnen al gourmettend aan tafel extra hard binnen. Want dat plaatje… Exact dit plaatje mocht ik opnieuw inkleuren, welke dromen had ik voor mezelf en mijn kinderen vóór ik moeder werd; wat neem ik mee en wat mocht gaan? Een mooie reis die ik maakte terwijl ik fulltime werkte, een onderneming startte en er was voor mijn kinderen.
Het heeft echt even geduurd voor ik weer een ontspannen gezicht terug zag kijken in de spiegel. Heldere ogen, een rustige huid en een ontspannen blik. En ook echt de kalmte voelen van binnen.
Eén van mijn grootste lessen wil ik graag met je delen. Wat ik leerde in die tijd was: aan liefde voor mijn kinderen ontbrak het niet; natuurlijk houd ik van mijn kinderen. Dat gevoel is er al, no matter what. Tijd was een ander verhaal. Naast koken, kinderen uit school halen of van de opvang was er heel lang niet de tijd om écht te verbinden; om tijd voor elkaar te maken.
Momenten die ik wel heel graag wilde, op een manier die past bij mij.
De les die liet me zien dat ik méér wilde geven. Zie het maar als een soort innerlijk moodboard dat ik uit wil dragen. Dat de passie die ik voel – waarvoor ik leef – kan laten doorschijnen naar mijn kinderen. Dat mijn kinderen mij echt zien en niet alleen vanuit de rol als opvoeder – maar ook als voorbeeld.
Ik leerde om met kleine aanpassingen het verschil te maken. Niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn kinderen. Na een tijdje hoorde ik dit terug; ik kreeg bijvoorbeeld bijzondere reacties op foto’s die ik deelde maar ook vanuit school en andere ouders. Het was alsof mensen mij weer zagen; omdat ik wist hoe ik mezelf wilde laten zien. Mijn energie is veranderd – zachter. Dat zie ik terug in mijn kinderen, ik hoor het uit mijn omgeving en ik voel het vanbinnen.
De ouders en gezinnen die met mij werken ervaren – net als ik – dat je met kleine aanpassingen het verschil kunt maken. Voor jezelf, voor je kind, voor je hele omgeving. Ik weet hoe fijn het is als er iemand met je meekijkt. Zodat je werkelijk het gevoel hebt dat je het niet alleen hoeft te doen. Dat je mag vertrouwen op je gevoel. Het is zo fijn om een paar extra ogen te hebben die met je mee kijken. Wat gebeurt er hier, is dit wel de juiste ingang? Ik kijk graag met je mee. Wil je meer weten? Stuur me vrijblijvend een mail of bel me op 0619426332.
Ken je iemand voor wie dit interessant is? Voel je vrij om informatie door te sturen.