Ga jij de confrontatie aan met jezelf, je angsten en wat JIJ echt wilt?

Je leeft het mooie plaatje. Woont in het mooie huis wat je altijd wilde hebben. Een gezin. Lieve kindjes. Een baan waarin je jezelf kunt blijven ontwikkelen. Leuke jaarlijkse vakanties. Misschien heb je een mooie nieuwe auto op de oprit of zelfs wel twee. En laat je je elke zes weken heerlijk pamperen bij de schoonheidsspecialiste en kapper. In de ogen van anderen ben je gelukkig.

Want je hebt toch alles?

Wat doe je als dit niet (meer) genoeg is? Niet genoeg is misschien niet helemaal de juiste formulering. Wat als je voelt dat je meer kunt doen? Dat je weet dat er meer mogelijk is als mens en weet dat het in de huidige setting niet lukt? Blijf je dan en ga je door met wat je doet? Door de evolutie; doordat we gevoeliger worden komen we steeds vaker in die struggle. Vanaf jonge leeftijd gaan we mee in allerlei patronen en verwachtingen. Vanaf ons jongste zijn worden we in een keurslijf gestopt. Een keurslijf van luisteren, niet praten voor je beurt, in de rij lopen en opletten. Doe maar normaal en pas je een beetje aan.

Na een burn-out of een heftige gebeurtenis in ons leven volgt de ultieme confrontatie met jezelf. Het ligt niet aan je partner of de mensen om je heen, het ligt aan jou. En de vraag is wat je dan doet. Kies je voor the picture perfect life? Of kijk je wat je mist en wat je kunt doen om hier invulling aan te geven?

Vraag je midden in de confrontatie: wat heb je me te vertellen? Of sluit je je ogen en je hart?

Ben je bereid om te horen wat het leven je zegt? Of houd je je handen voor je oren en draai je je om en loop je weg? Omdat je niet weet wat er dan op je af komt. Of hoe je leven er na je beslissing uit zal zien. Even heel eerlijk: wat er nu dit momentum op je af komt weet je ook niet. Kies je voor een nieuwe baan, opleiding (ook al kost dat geld), een reis maken, verhuizen of alleen verder gaan, noem het maar op.

Leven naar het plaatje houd je best een tijd vol, maar bindend is het niet. En dan? Wat dan? Hoe weet je nu wat je te doen hebt of wat je wilt doen? Ga je op zoek en waar begin je dan met die zoektocht? Is het wel een zoektocht of is het meer een manier van leven?

Stop niet door de oordelen die anderen op je afvuren.

Als jij verandert of thuiskomt bij je zelf, dan roept dit bij anderen vraagtekens op. Mensen zullen zeggen dat ze je niet meer herkennen of je gedrag niet kunnen plaatsen. Dit zegt niets over jou of hen. Jij verandert en dat is helemaal oké, je groeit. Er zullen mensen zijn die met je meegroeien en er zullen mensen zijn die een ander pad kiezen.

Als jij verandert en kiest voor die grootsheid in je werk of wat dan ook, dan zal je bij anderen gedrag oproepen. Zij zullen proberen vanuit hun visie een verklaring te zoeken voor de verandering binnen in jou. Ze koppelen het bijvoorbeeld aan een midlife crisis of ze zullen je vertellen dat ze zichzelf (ook) altijd onrustig voelen en vinden dat ze ook maar eens gewoon tevreden moeten zijn!

Wat ze doen op dat moment is jouw groei spiegelen.

Je krijgt zowel van hen als ‘t universum de vraag voorgeschoteld: weet je het zeker? Ben je klaar voor die grootsheid of ga toch liever terug naar het bekende vertrouwde? Want hé, gewoon tevreden zijn is ook goed toch? Zodra jij je gaat ontplooien kan het gebeuren dat anderen je proberen tegen te houden. Dat proces gaat vaak heel onbewust. Alles wat we behoren te doen is onszelf zijn. Hoe weet je wat dat is, als je van jongs af aan zo in hokjes wordt gestopt?

Je leeft het perfecte plaatje. Tot je ineens overvallen wordt door een ‘en nu, wie ben ik dan?’. En dat wordt afgedaan als een midlife crisis. Of als ondankbaar. Zodat je in therapie kunt en weer terug kan naar het keurslijf. Vertrouw op je gevoel. Je droom doet niets af aan jou en evenmin aan het leven wat je had. Het doet niet af aan de mensen om je heen. Leef je waarheid. Jouw leven is jouw waarheid. En niet dat van anderen.

Als je altijd een onrust voelt, of naar de volgende partner gaat als hij / zij je meer aandacht geeft, als je maar die vaste baan kunt vinden, als je altijd zoekende bent en jezelf zegt: maar ik houd heus wel van mijn man / vrouw…dan is het misschien tijd om eens de reis naar binnen te maken en te ontdekken wat JIJ graag wilt. Jij, niet je partner, je ouders of je kinderen.

Leef dat droomleven!

Een kreet die ik vaak voorbij zie komen de laatst weken. Ik vind het mooi. Besef alleen dat je het mooie en intense van een droomleven beter herkent en voelt als je ook de donkere kant hebt ervaren. Of beter gezegd, licht en donker mogen hand-in-hand gaan. Om het licht te kunnen zien heb je ook de schaduwkant ervaren. Als je afdaalt in de diepte van je ziel. Aangaat wat je aan moet gaan. Dat verrijkt je als mens en laat je stijgen naar ongekende hoogte.

Wat is er mogelijk als je meer kiest?