Vrouwelijk vuur; iets waar ik met liefde aan werk met onderneemsters is hoe ze een intense ervaring, in spirituele dienst van zichzelf en haar bedrijf kan laten zijn.

Dat kan een karmisch thema zijn (van jou of je familielijn), een ervaring uit je baby of kindertijd of iets wat later in je leven aangeraakt is.

Vaak zit er een rode draad in alle ervaringen… wat wij mogen doen – of beter gezegd – onze spirituele verantwoording is: is om van die rode draad, een gouden verhaal te maken. Zowel de aardse kant van *iets* kunnen zien als het hogere doel. Die rode draad is meer dan alleen een thema wat tussen ons en het andere komt.

Omdat we in relatie zijn met alles en iedereen om ons heen. Onze partners, kinderen, ons bedrijf, geld, klanten, etc.

In elke relatie co-creëren we en werken zo tal van thema’s door. Dat lijntje is in de loop der tijd uitgegroeid tot een soort persona als ware. Een onzichtbaar sub-karakter in je leven met een eigen realiteit in de vorm van een innerlijke afwijzer of straffer. Waardoor we keer op keer – onbewust – een ervaring creëren die dat deel in ons denkt nodig te hebben.

Waardoor we niet krijgen wat we verlangen tot je de bewuste keuze maakt: ik neem dit deel van mij, die bijrol, niet mee naar de volgende hoofdstukken van mijn leven. Dit mag getransformeerd.

Dit werk gaat diep en kent vele lagen en nuances; alles wat vrouwelijk is.

Wat je misschien herkent is dat je innerlijk vuur wordt aangewakkerd. Iets raakt of inspireert…je voelt het tot in je tenen en vervolgens dooft het weer.

Dat komt door het principe wat ik hier boven zo goed mogelijk probeer te omschrijven. Die straffer of afwijzer wil liever condities creëren zodat het krijgt wat het nodig denkt te hebben, dan al het andere.

En ja, je mag denken: ik heb geen ZIN om weer iets door te akkeren, Maike, ik wil gewoon ZIJN. Weet dan dat dit het gewonde vrouwelijke is wat spreekt, niet jij. Boven alles is het vrouwelijke namelijk diep voelend. Ze laat zichzelf graag afdalen. Naar haar wijsheid of naar dat schijnbare hulpeloze deel wat gered moet worden door iets buiten haarzelf. Dat zegt: laat me me rust, ik wil gewoon zijn.

Ze zegt ook: ik wil niet de verantwoording dragen voor het creëren van mijn eigen leven. Niet echt, althans.

Dit werk, is geen tool die ik je aanreik. Het is niet de kennis maar het belichaamde zelfbewustzijn wat maakt dat je oude patronen kan transformeren.

Ik ben niet de mentor die zegt: ‘och lieverd, je bent al heel’. Ik ben de vrouw die zegt: ‘als het niet is zoals je verlangt – wat anders is dan ego willen – dan ben je het aan jezelf verplicht om hier iets mee te doen’. Geen tool, geen afleider, geen trukendoos.

Maar alles voor jou als vrouw om thuis te komen in je vrouwelijk design van de geliefde. Thuis in verbinding met je lijf, in je vrouwelijke vuur en kern, waar je ziet wat het leven bij je wil brengen.

Ik zal je een eigen verhaal delen met je. Want ik was lang een vrouw die haar vuur voelde oplaaien tot buiten haar lijf en het vervolgens weer zag doven. Steeds hetzelfde riedeltje.

Ik zette alles van mij in, om overal bezig te zijn en het goed te doen, om te helpen, om hele situaties en mensen te dragen, overeind te houden en beter te maken, om maar niet de verantwoording te dragen om mijn leven te creëren. Niet altijd bewust, maar ik werd er me steeds bewuster van.

Want ik was ook moe, uitgeput zelfs. En vroeg mij af of het ooit genoeg zou zijn allemaal. Aan de andere kant zat ik enorm in de controle, in acties, in buiten mij willen halen wat er van binnen nog niet was.

Dingen doen die er aan buitenkant goed uitzien (en ook goed zijn). Maar in de essentie alle leven uit mij haalden. Want mijn kopje was leeg. De gouden kelk in mij was droog.

Het plot:

Ik kwam rond mijn 33e in een situatie terecht van kindermishandeling op de opvang met mijn gezin. Vanuit de gemeente hoorde ik dat er al jaren mistoestanden waren en dat zij van binnenuit een kartrekker nodig hadden. Ik wist: dat ben ik. Ik ben dit verhaal gaan dragen voor alle betrokkenen, tot ik hoorde dat ons eigen kind slachtoffer was. Ik wilde me vastklampen aan waar ik mee bezig was, maar werd van de zaak afgehaald. Want ik was emotioneel betrokken. Ik kon me niet langer vastgrijpen aan iets buiten mij om goed te doen maar werd het diepe in gegooid. De zaak was opengebroken, de tent dicht, de dader uiteindelijk ook veroordeeld.

En ik moest afdalen, naar binnen. Abseilend via die rode draad. Ik verzette me eerst nog, omdat ik de weg niet kende.

Tot..ik me niet meer verzette. Mijn lontje was korter dan kort en met 2 kinderen en destijds een fulltime baan in loondienst, was dat niet te doen.

Ik ging onderzoeken, kijken, voelen in mijn systeem. Naar ‘het waarom’ van het willen dragen en het op willen lossen voor iedereen. Aan de buitenkant deed ik goed. Van binnen offerde mezelf in feite op.

Maar wat ik werkelijk deed was mezelf ontslaan van de verantwoording om mijn leven vorm te geven zoals ik dat voelde. Op de diepere laag wees ik mezelf af; alsof ik er alleen mocht zijn als ik alles goed deed, ook al ging het ten koste van mij. Want ik zat ondertussen tegen een burn-out aan. Om maar de goedkeuring te krijgen van buitenaf. Om daar gezien te worden zodat ik niet in mij hoefde te kijken.

Stap voor stap ging ik toch die kant op. Ik leerde de kelk te vullen, vol te houden en te delen vanuit wat uit de beker vloeide.

Het leven wat ik toen had, heb ik niet meer. De vrouw die ik toen was, is volwassen geworden.

Soms is een intense ervaring nodig om te zien, om te voelen waar je naartoe mag.

Om niet langer ervaringen te creëren die alle aandacht, gezondheid en energie opeisen. Omdat een deel in mij zich ZO niet gezien en gehoord voelde. Dacht er niet te mogen zijn. En de boel flink optuigde om dat gevoel tóch te krijgen.

Omdat door die ervaringen in mij een verhaal was ontstaan waarin ik niet de rol speelde die ik behoorde te spelen, maar de rol die ik had aangenomen en gecreëerd door het filter van – in mijn geval – de afwijzer.

Die telkens de strijd koos en mocht leren te dragen vanuit vrouwelijkheid. Gevend vanuit de volle kelk; wat altijd ‘teruggeven’ is.

Dit is waar ik nu steeds meer vrouwen doorheen begeleid. Zien wat – wat is. Een ervaring opnieuw labelen. Vergeven op zielsniveau. De waarheid van haar verlangen voelen. Haar vuur en chaos op de bij haar horende manier inzetten. Niet zichzelf kleiner maken om de ander overeind te houden.

Thuis in haar vrouwelijke meesterschap.
Waar de afwijzer of de innerlijke straffer niet langer voor het geluk liggen.

Dit zijn de Grote Reizen van ons leven.
Elke bestemming is anders, de route eveneens.

❤

Dankjewel voor het lezen; bij wil delen, voel je vrij. Je kan mij mailen via maike@maikemaessen.nl of klik hier.

Wil je meer?

> voor de gratis Drempel Meditatie; klik hier om meteen te luisteren.
> Kom naar het LIVE event op 12 mei 2023 in Venray. Voor info klik hier.

Liever all-in? Kies dan om één op één met mij te werken. Hier luister en lees je er meer over.

Je bent welkom lieve vrouw, wanneer het dan ook is.
XO
Maike