Laat ik deze keer een boekje open doen over hoe het moederschap en de invloed van deze rol op jezelf. De vrouwen (en mannen) die bij mij in praktijk komen zijn namelijk vaak moe. Zo ook mijn cliënt die na onze kennismaking graag op korte termijn wilde starten. Ik deel mijn (persoonlijke) ervaring én kijk op het geheel.
Ze deelde namelijk hoe ze zich eigenlijk steeds minder vrouw voelde en meer en meer moeder. Het zorgen gaat haar op natuurlijke wijze af, maar hoe maakte ze weer verbinding met die vrouw die er ook nog is? Die zich af en toe liet zien maar nooit bleef.
Tijdens de eerste 2 sessies deelde ik praktische oefeningen met haar. Natuurlijk ga je wijzigingen aanbrengen in je leven, maar meer nog begin je eigenlijk heel klein. Door kleine dingen aan te passen in je denken, je voelen en je zijn. Het zijn de basale dingen waar je vaak niet aan denkt omdat je ze niet bewust doet.
Naast de oefeningen begeleid ik je ook om te onderzoeken waar de onmacht vandaan komt die zo moe maakt.
Zodat je echt voelt wanneer je als het ware terug glijdt in oude patronen. En dan nog gaat het niet altijd meteen ‘goed’ maar je herkent wel de signalen waardoor je eerder kunt bijsturen.
Tijdens de sessies onderzoeken we welke oude patronen mogen gaan.
Heel vaak nemen we ze over omdat we bewust of onbewust denken dat het zo hoort. Als moeder of vrouw ben je zorgzaam en heb je lief. Dat wil niet zeggen dat je eigen behoeften zo ver naar achter moeten gaan en toch is dat wel hoe het heel vaak gaat.
Ik geloof dat we elkaar kiezen op ziels-niveau. Vanuit de ratio is dit bijna niet bevatten, toch geloof ik dat het zo werkt. En het werkt twee kanten op, je kiest elkaar. Om iets uit te werken in dit leven. Het gaat niet om de dingen perfect doen of de perfecte moeder willen zijn.
Alles goed willen doen (voor de ander) is juist wat je in de weg staat.
Iedereen heeft eigenschappen en kwaliteiten waarin je in uitblinkt en wat je aan je kinderen mee kunt geven. Hoe meer je aan de zijlijn gaat staan hoe minder dit tot uiting komt. Laat staan dat je het verder ontwikkelt. En dat is zonde, deels neem je dan niet echt deel aan je leven.
Hetzelfde is het idee dat je tekortschiet als gescheiden ouder. Hoe vaak ik niet hoorde ‘want de kinderen zijn de dupe’. Maar is dit wel zo? Als ik kijk naar mezelf dan heb ik gekozen voor mijn eigen geluk. Niet omdat ik een andere man had maar omdat ik heel sterk voel dat ik iets neer te zetten heb. En dat
Kiezen voor je eigen geluk wil niet zeggen dat je je eigen geluk boven dat van een ander plaats.
Ik vond het lange tijd heel lastig om – ondanks dat ik nu een totaal ander zelfbeeld heb – mezelf naar voren te plaatsen. Om mezelf niet verbaal omver te laten blazen door een ander. Ik realiseerde me niet wat alleen al mijn energie deed. Waaróm ik continu zo moe was. Ik was bezig met mijn hele gezin overeind te houden. Doordat we lang samen waren en we allebei niet echt in verbinding stonden met onze ‘eigen ik’ hielden we ook veel in stand van elkaar wat we normaal niet zouden tolereren. Toen ik hiermee aan de slag ging merkte ik al heel snel dat er onder die vrouw die zichzelf vertelde dat ze graag op de achtergrond was, een vrouw zat die gezien wilde en mocht worden.
Maakt het dit besluit dan makkelijk? Nee dat niet. Maar ik geloof dat ook mijn kinderen vanuit hun ziel hiervoor kiezen. Voor mij én voor hun vader; en dus ook de bijbehorende lessen.
Alles wat je doet omdat je het voelt vanuit je tenen zoals ik dat wel eens zeg, doe je ‘goed’. Zonder dat anderen hier dit label aan zouden hangen maar dat is ook niet waar het om gaat.
Het wat ik elke vader of moeder meegeef. Je doet het goed. Je bent goed genoeg.
Het gaat erom dat jij de ruimte mag nemen om te ontdekken wat waar is voor jou.
Laat ik een voorbeeld met je delen. Hoe vaak heb je niet dat je iets min of meer vergeet? Je doet het omdat je denkt dat je het moet doen, omdat het hoort, omdat het nu eenmaal zo gaat. De lijstjes in je agenda vol met to do’s. Ik weet niet hoe het voor jou werkt, als ik iets voel, dan vergeet ik het niet.
De ‘omdat we het al jaren zo doen’ is de grootste dooddoener, de grootste sluipmoordenaar van alle creativiteit.
Oude patronen kun je pas doorbreken als je weet wat ze zijn en weet welke keuzes je nog meer hebt.
Al die dingen; het sociaal wenselijk gedrag, alles wat je zoveel moeite kost. Je mag het laten. Hierin ervaren we allemaal onze eigen worsteling. Maar elke keuze is er een van groter óf kleiner maken.
En weet je…ik heb me lang gevoeld alsof ik faalde. Ik wilde het een maar deed het ander. Nu is het anders, ik maak mijn eigen systeem. Naar mijn eigen waarden, die misschien niet altijd passen bij en binnen deze maatschappij, misschien zelfs niet binnen mijn gezin van herkomst. Ze sluiten naadloos aan bij mij. Wie ik werkelijk ben. De vrije vrouw die in elke situatie alles naar haar eigen hand zet. Ik realiseerde me pas laat hoe bijzonder dit werkelijk is. Hoe goed ik voel wat wel en niet past.
Er is geen ideaalbeeld. Dat wil niet zeggen dat jij geen plaatje in je hart mag hebben, alleen komt dit beeld echt vanuit jou, niet vanuit de maatschappij.
De ruimte mag je nemen. Je hebt je kinderen het meest lief door jezelf lief te hebben. Door te doen wat je hart in je ingeeft. Dat is waar je energie van krijgt.
Wil jij ontdekken hoe dit plaatje eruit ziet voor jou en hoe je jouw balans vindt?
Maak dan gelijk een afspraak voor een gratis 1 op 1 sessie. Je hebt dan een persoonlijk online gesprek met mij waarin ik onder andere een oefening met je deel die je helpt de verbinding met jezelf te maken. Elke week maak ik tijd vrij voor 1 á 2 gesprekken.
Ken je iemand voor wie dit interessant is? Voel je vrij om te delen.