‘Weet je waar ik van geschrokken ben?’ vroeg ze tijdens onze kennismaking. Deze vrouw start met mijn persoonlijke traject maar dan wel met een aanpassing. Daarover later meer.
‘Ik zag foto’s van mij van ik denk 1,5 jaar geleden’, zo ging ze verder, ‘het was alsof ik een andere vrouw zag. Mijn huid leek strakker, mijn ogen helderder. En ik begrijp dat ik ouder word maar niet zoveel in 1,5 jaar, toch? De laatste tijd lig ik vaker ’s nachts wakker. En natuurlijk weet ik dat het niet helpt als ik ga lezen, maar zo kwam ik uit bij jou. Ik las iets over hoe wil je dat je kinderen terugdenken aan jou later? Ik heb een potje liggen janken. Want als ik heel eerlijk ben heb ik geen idee hoe ik van hier naar daar kom.’
Ze schoof de doos met tissues haar kant op, depte haar wangen droog en veegde heel voorzichtig over de mascara op haar wimpers.
Ik vind het zo dapper van haar om deze stap te zetten en zo open te zijn. Om te erkennen dat het even niet oké is. Verre van zelfs. Toen ze zei dat het voelde alsof ze weerloos op de grond lag weet ik 1 ding. En dat is dat ze weer op gaat staan. Krachtiger, vrouwelijker en gelukkiger dan die 1,5 jaar geleden waar ze over sprak.
Hoe ik dat weet? Omdat ik het zelf heb ervaren en mijn cliënten ook. Als je ligt heb je vaak het ergste achter de rug – ook al voelt het allerminst zo. Mijn ervaring, is dat wanneer je ligt je klaar bent voor de overgave. Alsof je zegt: ik geef me over. Dat doe je niet bewust, maar het schept wel ruimte voor het nieuwe.
Deze vrouw is hoe veel van ons zijn.
Heel ambitieus, een carrièretijger bijna. Met grootse plannen. In no time werkte ze zich op tot het managementteam en denkt ze mee bij het nemen van strategische besluiten. Tegelijkertijd ligt er heel veel administratie die óók nog moet. Het werk hoopt zich op, ze wilde in eerste instantie niet toegeven dat het teveel was en tot overmaat van ramp vergeet ze kleine dingen die soms best heel rampzalig uitpakken. ‘En natuurlijk gooi ik dan mijn charmes in de strijd en komt het weer goed, maar dit moet anders kunnen toch?’
Ze kijkt me aan.
Ik lach, geruststellend. Althans ik hoop dat het er zo uitziet. Want zeker kan het anders. Ze weet namelijk wat er te winnen valt. Haar stralende gezicht, meer geluk, minder in het hoofd zitten. Kinderen die later aan een gezellige moeder terugdenken. Wat zij wil is de connectie met haar essentie (her)ontdekken om zo vorm te geven aan haar charisma en natuurlijke aantrekkingskracht.
We gaan aan de slag met vrouwelijk zelfleiderschap de komende tijd. Ze werkt als vrouw in een bedrijf met veel mannen, de industrie an sich is heel mannelijk, wat niet erg is, je moet er alleen voor waken dat je aan gaat passen. Je vrouw zijn is juist bijzonder aan je en je vrouwelijke flow een feature die je in mag zetten in plaats van naar achter schuiven.
Vooral in tijden die stressvol zijn en die ook laten zien dat je je hecht aan iets wat eigenlijk niet past bij je essentie.
Wat je niet zou kiezen als je werkelijk gelooft dat je alles kunt kiezen (en hebben).
Ze deelt ook dat ze me al even volgt. Dat ze zelf ook een groot verlangen heeft om meer bij haar kinderen te kunnen zijn en om tegelijkertijd haar persoonlijke missie te ontdekken. Ze heeft ervaren waar ze enorm veel energie krijgt binnen haar werk en wil dat verder uitbouwen. Ik geloof dat dit met de juiste mindset en energie mogelijk is. ‘En als ik dan toch even droom’, zegt ze ‘dan zie ik dat mezelf ook wel doen als zelfstandige.’
Ik deel met haar hoe ik het zie en voel. Wat naar boven kwam tijdens ons gesprek samen. Ze krijgt weer tranen in haar ogen omdat het matcht met haar idee, gevoel en plannen.
We spreken af dat ze start met het traject van 6 maanden. Vooraf hebben we een VIP dag waarin we haar plannen uitwerken van 10 tot ongeveer 16 uur. Heel gericht, heel concreet. Daarna starten we aan de vier maanden, met een duidelijk doel voor ogen.
Deze vrouw voelt de noodzaak. Dit is waarom ik weet dat zij alles zal geven wat ze in zich heeft van haar proces vol toewijding, liefde en tijd een succes te maken.