Wat je kunt doen om volwaardig je plek in te nemen en ook meteen je kind helpt. Deel 1

Als je leert te kijken naar je kind, écht te kijken. En bereid bent een blik te werpen in de spiegel die ze je voorhouden dan helpt dit je om meer vanuit je hart te leven. Hoe werkt dit dan? Kinderen laten je zien, horen en voelen welke stappen jij mag zetten om weer helemaal in contact te komen met je eigen essentie. Met wie je echt bent. Vrij van oude patronen en trauma. Vrij van karma.

Spiegelen. Mijn dochter die me schopt en die ineens ontaard in een boze bui. Op wie of welke situatie ben ik boos en spreek ik me niet uit? Ze gooide gekleurde muisjes door de hele kamer heen (….). Wat wil ik rondstrooien en uitdragen en laat ik na? Ik ben even gaan zitten om te voelen wat het me zei. Later ging ze in bad en hoorde ik ineens een lieve ‘ik hou van jou, mama’. Ik voelde mezelf ook weer rustiger. Het zijn van die kleine dingen die ik heel eenvoudig kan wegwuiven of af kan doen met haar leeftijd of de situatie. Ik geloof echter dat je gedachten en emoties zo sterk zijn en kinderen verbinden zich hier mee.

Niet alleen gedrag, ook gezondheidsklachten spiegelen je iets.

Een kind kan het zijn ouders nog niet vertellen en praat met je op een andere manier. Kinderen laten je doordat ze spiegelen meestal niet iets zien wat jij al lang weet. Het gaat meestal om iets waar je je niet – of nog niet – bewust van bent. Iets wat suddert onder de opplakte en gezien en gehoord wil worden. Zie het als je dode hoek. Je ziet hem niet, je kind voelt dit aan en prikt er in. Net zo lang tot jij actie neemt.

Neem bijvoorbeeld een kind dat vaak last heeft van oorontstekingen. Volwassenen zijn geneigd om te zeggen dat kinderen dat ‘nu eenmaal’ hebben als ze opgroeien. Maar waarom treft het dan een specifiek kind herhaaldelijk en de andere niet? Als je naar dit voorbeeld kijkt is het waarschijnlijk dat de ouder die het kind spiegelt signalen van zijn / haar lijf negeert en dus niet naar zichzelf luistert of iets niet wil horen wat juist zo belangrijk is.

Je zult vaak zien dat het kind geen last meer heeft zodra de ouder beseft dat het kind de eigen gevoelens weergeeft en hier gerichte actie onderneemt. Dat merk ik bij mezelf ook. Zodra ik even uit de situatie stap als ik eenmaal klaar ben met muisjes opzuigen, dan komt ook bij mij dat klik moment.

Een kind laat je heel bewust kijken naar jezelf.

Je kind helpt je als het ware om de reis naar binnen te maken. Een kind spiegelt je diepste gevoelens en kan een ingang vormen naar je onverwerkt verdriet. Kijk naar de metafoor van het gedrag of beeld wat je kind je voorschotelt. Heeft je kind bijvoorbeeld heel vaak koorts, waar ben jij – of je partner – dan koortsachtig mee bezig zodat het echte werk niet aan hoeft te gaan omdat het je weg houdt van wat er echt speelt binnen in je of om je heen? We zijn geneigd het ergens anders te zoeken, dan hoeven we niet bij onszelf te kijken. Het kan echter zo veel helpen als je die bereidheid wel hebt.

Wat kun je doen om je eigen plek in te nemen?

Ouders die om welke reden dan ook niet in balans zijn hebben een groots effect op hun kind. Andersom is dus ook waar. Daar zit ook de coherentie en wederkerigheid. We – ouders en kinderen – dienen elkaar op een hoger niveau, zonder dat we ons hier altijd bewust van zijn. We hebben allemaal ouders, voorouders. Tot 6 generaties terug worden dingen doorgegeven.

We nemen ze vaak onbewust mee en maken het ons eigen omdat het ons zo is geleerd. Opvattingen over geld bijvoorbeeld, of over ziektebeelden in je familie. Je neemt hele verhalen over. Als je je ouders toen je opgroeide vaak hoorde zeggen: niet je oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt! Dan maak je je dit eigen zonder dat dit echt van jou is. Zodra je deze bewustwording hebt kun je zelf een nieuw verhaal schrijven en leven.

Wat je ook kunt doen is iets heel gericht teruggeven als je weet waar dit vandaan komt.

Ik voel nu althans heel duidelijk van wie het afkomt. Als je bijvoorbeeld een opa had die super hard werkte zonder rust te pakken en jezelf ook weinig rust kent en altijd bezig bent, probeer het dan eens terug te geven. Zie je opa voor je en zeg dat je dit met liefde hebt gedragen en dat je het nu terug geeft en je zelf je tijd in gaat vullen.

Visualisaties zijn heel krachtig. Ik merk het zelf in mijn dagelijkse doen en laten. Ik was zo gefocust op alles wat ‘moest’ en niet op wat ik wilde. Door te denken dat ik ‘moest’ trok ik ook meer aan met die energie. Ik koos niet en nam vervolgens actie, ik deed als gevolg van dat wat er lag. En dan ren je al gauw achter de feiten aan. Ook binnen de dingen die je voor je gevoel moet doen kun je door je mindset en je krachtige plek in te nemen heel andere resultaten bereiken. Dit verander je doorgaans niet in 1 dag.

Het is een manier van leven waar je elke dag bewust voor kiest.

Net als afvallen. Een dieet is leuk, geeft snel resultaat maar is het ook effect ook blijvend? Als je weet wat eronder schuil gaat en daarmee dealt, en je je denken en doen veranderd, dát werkt door, oneindig. Je hebt geen idee hoeveel mensen je raakt. Het begint bij jezelf en werkt door op je kinderen, je gezin en alle mensen die je ontmoet en raakt.

Vanuit jouw essentie ben je niet alleen op je krachtigst voor jezelf, ook voor je omgeving. Volgende keer ga ik dieper in op je plek innemen en waar je nog meer tegen aan kunt lopen.

Geplaatst in Je ware zelf zijn, Spiegelgedrag en gezin.

7 reacties

  1. Mooi omschreven! Het helpt vaak inderdaad heel goed om even rustig te gaan zitten en te kijken wat er nu eigenlijk gebeurd. Voor mij helpt het heel erg om uit te leggen wat ik wel graag wil zien. Dat is voor mij vaak ook al een eye-opener: wat wil ik eigenlijk dat er wel gebeurd?

  2. Mooi, ja, zo is het vaak wel. We zijn vaak geneigd maar door te gaan en alles te den zoals we altijd deden, zonder echt stil te staan bij wie we zijn, wat we willen, wat we voelen en wat we uitstralen, zeker ook naar onze kinderen. Goed om daar af en toe bij stil te staan. Ik doe dat eigenlijk ook te weinig. Het is een bewustwordingsproces dat je niet even snel aanpakt/verandert. Maar een wake up call is altijd slim.

  3. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik geloof wel heel erg dat emoties van de ouder heel makkelijk overgegeven kunnen worden op kinderen. Negatieve emoties, maar juist ook positieve. Het idee dat je dat positieve kan uitstralen op je kind vind ik een mooie gedachte. Erg mooi stuk heb je geschreven.

  4. Heb hier eigenlijk nog nooit bij stilgestaan. Wat een eye-opener. Ik denk sowieso dat er veel gespiegeld wordt en je hier veel van kunt leren. Nu moet ik alleen nog zoeken naar de manier hoe ik dit ook echt kan zien en me er bewust van kan zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *