Ik las een post op sociale media die me raakte. Een moeder deelde er dat ze maar niet kon wennen aan de leegte in huis na het vertrekken van haar kind naar de andere ouder.

Een scheiding heeft veel impact en ik denk dat bovenstaande is waarom veel stellen samenblijven. ‘Voor de kinderen’ is in mijn ogen vooral voor jezelf.

Dit is ieders goed recht; toch ga ik met je delen hoe ik het ervaar maar ook hoe het anders kan.

Ik ben namelijk niet zo’n moeder die in een zwart gat valt zodra mijn kinderen er niet zijn.

Sterker nog, ik vind het fijn. Ik heb nu ontzettend genoten van een week samen met mijn kinderen. Nu geniet ik van mijn eigen tijd. Afgelopen week heb ik 24/7 aangestaan voor ze, nu is het weer tijd voor mij.

Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet mis met momenten.

Dubbel blijft het toch wel. Ook nu schrik ik wakker als ik iets hoor midden in de nacht en moet ik echt weer even laten inzinken dat er niemand uit bed kan komen om 3 uur. Mijn telefoon laat ik in mijn solo week altijd aan ’s nachts (zonder wifi) gewoon voor de zekerheid.

Als introvert en sensitieve vrouw heb ik deze week nodig om op te laden en om in mijn bedrijf te werken.

Ook de vrouwen en mannen in mijn praktijk herkennen dit beeld; het niet (optimaal) kunnen genieten van de tijd alleen. Die leegte zit in jou. Net als een negatief zelfbeeld, gaat je focussen op hoe alleen je je voelt en hoe leeg je huis voelt, jou en je omgeving niets brengen. Ik ken je pijn maar het verandert niets.

Online delen hoe je er niet aan kunt wennen…je maakt het gevoel alleen maar groter en slingert energie de wereld in die niemand helpt.

Wat je wel kunt doen ga ik ook met je delen – of course – want je alleen om je oren slaan met iets helpt jou niet verder en mij even min.

Wat ik zag bij mijn cliënt die ook een eigen onderneming heeft is hoe haar gevoel een spoor trekt door haar bedrijfsresultaat. Wat je feitelijk doet is in het zware gevoel gaan hangen. Toen we wat dieper gingen kijken samen, zag ze dat de strijd in haar leven ook de strijd in haarzelf laat zien. Dat vormt een blokkade die vertraagt wat je zo graag wilt ontvangen.

Hier zijn we mee aan de slag gedaan. Zowel het healen als wat je concreet en praktisch kunt doen om uit de zwaarte te komen én blijven.

Mind you – het verdriet en gemis mag er zijn. Het hoeft niet je leven te bepalen.

Je kind voelt je verdriet terwijl het enige wat jij wilt is dat je kinderen gelukkig zijn. Ook bij de andere ouder. Om dat er te laten zijn mag jij ook geluk vinden en jezelf toestemming geven om je los te maken.

Soms zijn nog emotionele of energetische relaties waar je je los van kunt maken. De relatie die je had misschien wel en de (oude) pijn die er zit.

Wat erna komt is altijd beter. Je bent geen slechte ouder als je het alleen ook fijn hebt. Het mag…je mag alles hebben, zijn en doen.

Voor een stuk eigen groei en eigen verbinding is alleen tijd soms nodig. Dat is de uitnodiging die je krijgt, de pijn waar je doorheen mag en dat hoef je niet alleen te doen.

Zie het maar als een uniek proces van creatie.

Jij draagt ook een gift mee die van grote waarde is, geboren uit strijd en uitdagingen. Als je naar binnen kunt keren en contact leert te maken met je innerlijke wijsheid dan weet je dat lijden kan leiden tot groei.

Mits je bereid bent te zoeken naar een manier om er door te groeien. Door uitdagingen te zien als manieren om je spirituele licht uit te breiden, kun je je richten op je groei, in plaats van verstrikt te raken in het lijden of de zwaarte.

Vergelijk het maar met de parel in een oester. Een zeldzame schat die ontstaat door iets van wat buitenaf binnendringt. De oester vormt er lagen omheen wat een prachtige parel vormt; uniek in haar vorm. Net als die parel heb jij ook te geven. Jouw parel; die zich vormt door alle ervaringen en bewustzijn.

Het is de kunst om je ervaringen – hoe erg ook – te zien als een karmisch geschenk. Die jou helpen om die parel te laten groeien. Zodat je op jouw manier bijdraagt aan jezelf, je kinderen en je omgeving.

Het helpt mij enorm om iets om handen te hebben wat groter is dan ik. Mijn legacy; mijn nalatenschap. Ik geloof in het grote geheel, in zelf iets achterlaten maar ook in mijn kinderen voorleven. Ik laat mijn kinderen niet alleen zien dat ik krachtig ben, ik laat ze ook zien dat ik om hulp kan vragen en wat ik doe als ik alleen ben. Zodra ze weer bij mij zijn laat ik ze zoeken naar wat ik nu weer heb veranderd in ons huis.

Weet je…er zit een licht in jou. Eentje die alleen maar schijnt als jij het toestaat.

Dat licht is magisch. Het trekt aan wat bij jou hoort en maakt jouw zielsverlangen wakker.

Het is tijd dat je ziet dat je ziel wil groeien. Door je ervaringen, door je omstandigheden. Ik geloof in een universum dat manieren zoekt om door je heen te creëren. Geen enkele ervaring of ontmoeting is voor niets. Het is aan jou om te leren zien hoe lang ergens energie in zit, wanneer iets mag gaan, wat je hebt overgenomen.

Sta je zelf toe om te ontvangen voorbij wat je denkt dat mogelijk is voor je. Door die innerlijke verbinding te maken en je hart te openen voor jezelf. Meer weten?

Kun je hier wel wat hulp bij gebruiken? Zo werken we samen:

Meer weten? Mail me via info@maikemaessen.nl.

Liefs,
Maike

Hoe breek je uit de zware energie van leegte en gemis?

Ik las een post op sociale media die me raakte. Een moeder deelde er dat ze maar niet kon wennen aan de leegte in huis na het vertrekken van haar kind naar de andere ouder.

Ik ben namelijk niet zo’n moeder die in een zwart gat valt zodra mijn kinderen er niet zijn.

Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet mis met momenten.

Online delen hoe je er niet aan kunt wennen…je maakt het gevoel alleen maar groter en slingert energie de wereld in die niemand helpt.

Wat je wel kunt doen ga ik ook met je delen – of course – want je alleen om je oren slaan met iets helpt jou niet verder en mij even min.

Mind you – het verdriet en gemis mag er zijn. Het hoeft niet je leven te bepalen.

Wat erna komt is altijd beter. Je bent geen slechte ouder als je het alleen ook fijn hebt. Het mag…je mag alles hebben, zijn en doen.

Zie het maar als een uniek proces van creatie.

Het is de kunst om je ervaringen – hoe erg ook – te zien als een karmisch geschenk. Die jou helpen om die parel te laten groeien. Zodat je op jouw manier bijdraagt aan jezelf, je kinderen en je omgeving.

Dat licht is magisch. Het trekt aan wat bij jou hoort en maakt jouw zielsverlangen wakker.

Sta je zelf toe om te ontvangen voorbij wat je denkt dat mogelijk is voor je. Door die innerlijke verbinding te maken en je hart te openen voor jezelf. Meer weten?

Geef een reactie Reactie annuleren

Ik las een post op sociale media die me raakte. Een moeder deelde er dat ze maar niet kon wennen aan de leegte in huis na het vertrekken van haar kind naar de andere ouder.

Ik ben namelijk niet zo’n moeder die in een zwart gat valt zodra mijn kinderen er niet zijn.

Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen niet mis met momenten.

Online delen hoe je er niet aan kunt wennen…je maakt het gevoel alleen maar groter en slingert energie de wereld in die niemand helpt.

Wat je wel kunt doen ga ik ook met je delen – of course – want je alleen om je oren slaan met iets helpt jou niet verder en mij even min.

Mind you – het verdriet en gemis mag er zijn. Het hoeft niet je leven te bepalen.

Wat erna komt is altijd beter. Je bent geen slechte ouder als je het alleen ook fijn hebt. Het mag…je mag alles hebben, zijn en doen.

Zie het maar als een uniek proces van creatie.

Het is de kunst om je ervaringen – hoe erg ook – te zien als een karmisch geschenk. Die jou helpen om die parel te laten groeien. Zodat je op jouw manier bijdraagt aan jezelf, je kinderen en je omgeving.

Dat licht is magisch. Het trekt aan wat bij jou hoort en maakt jouw zielsverlangen wakker.

Sta je zelf toe om te ontvangen voorbij wat je denkt dat mogelijk is voor je. Door die innerlijke verbinding te maken en je hart te openen voor jezelf. Meer weten?

Dit delen:

Geef een reactie Reactie annuleren