De schuld van het mislukken van een relatie of baan kun je bij jezelf leggen of bij de ander. Wat als je leert om anders te kijken naar iets wat niet volgens plan verloopt? Zodat je kunt zien welke uitnodiging het is. Niet zo mooi verpakt als we soms hopen weliswaar, maar niet minder waardevol.
Bewust of onbewust de schuld bij de ander neerleggen. Het is een deel van jezelf ontkennen.
Je kracht, je bewustzijn maar ook het plan wat er ligt voor je. Misschien gaat het anders dan je dacht of hoopte. Dat soort ervaringen hebben we allemaal. Het gaat erom dat je leert te zien wat iets echt is eén dat je leert om ermee te kunnen zijn.
Alsof je in een helikopter stapt, opstijgt en het grote geheel kunt overzien.
Ik vind het zelf althans heel fijn om te begrijpen waarom ik dingen doe of deed. Wat in mij wilde gezien en gehoord worden en waarom. Het zijn de vraagstukken die inzicht geven in je beweegredenen maar ook inzicht in waar je vandaan komt als het ware.
Wat mag je helen, wat mag je omarmen of juist integreren in je leven zoals het nu is?
En weet je, in de eerste boosheid of verdriet doe je dit wel; de schuld naar buiten richten of naar binnen. Dat hoort ook bij het verwerken dus maak jezelf daar niet fout om. Ben je alleen bewust dat schuld en schaamte naar binnen slaan en je ook verlammend kan werken.
Dat het licht in je hart dooft, het verwarmt jezelf niet meer waardoor je ook minder te geven hebt.
Daarom is zelfreflectie zo waardevol. Zodat je leert de stap naar zelfleiderschap te maken, maar ook principes als eigenwaarde en zelfliefde vergroot en inzet.
Als ik kijk naar mijn eigen situatie dan vond de vader van mijn kinderen het toelaten van mijn spiritualiteit heel moeilijk. Ik noemde het zelf een zoektocht – nu weet ik dat het een manier van leven is die ik weer op heb gepakt.
Achteraf begrijp ik dat beter, omdat ik zo lang iets had onderdrukt wat er na een heftige gebeurtenis in alle intensiteit uitkwam en waar ik meer ruimte aan mocht geven.
Tegelijkertijd kan het zo zijn dat de ander de schuld bij jou neerlegt.
Net als in het theater draaien de rollen af en toe om. De ander dragen en faciliteren ben je als gevoelige vrouw of man niet vreemd. Als kind leerde je om uit te reiken, om de bevestiging buiten jezelf te zoeken die je alsnog eerst in jezelf mag vinden. Dat hoort bij het opgroeien. De dynamiek binnen relaties draagt hier aan bij of breekt het af.
Door de verbinding naar binnen te maken leer je alle ruimte te geven aan je mannelijke en vrouwelijk energie. Een heel mooi en waardevol proces; je kent jezelf erna niet meer terug en het is ook het mooiste wat je mee kunt geven aan je kind(eren).
Je leert je te verbinden met jezelf, om te zijn, te voelen, te connecten. Vanuit die staat van zijn ga je op een heel andere manier de verbinding aan de met de ander. Je kent je eigen energie beter en voelt wat de energie van de ander doet met jou en waar je de ander neigt te dragen – waar je alleen geeft en niet neemt. Of dat je de onzekerheid van de ander eigen maakt en zoekt naar bevestiging.
Denk maar aan de vrouw die binnen een relatie toeneemt in gewicht. Hier worden vaak grapjes over gemaakt, toch denk ik dat hier veel meer schuil achter gaat. Er zit zoveel meer wijsheid in ons lichaam dan we ons gewaar zijn. Je lichaam past zich aan de om de ander er te kunnen laten zijn door je gewicht toe te laten nemen, of door moeër te zijn dan voorheen. Hierdoor maak je je eigen kracht (onbewust) kleiner als het ware.
Wil jij leren om te voelen wat jij voelt en wat van de ander is? Zodat je weet hoe je hier praktisch mee omgaat en ook jezelf blijft voelen. Het gaat over zelfacceptatie – gericht op je eigen gevoeligheid – maar ook over zelfliefde en zelfleiderschap. Stuur me een mail (info@maikemaessen.nl) om vrijblijvend kennis te maken. Het kan online of in mijn praktijk. Ik vertel je graag wat jouw mogelijkheden zijn. Voel je vrij om te bellen / appen (0619426332). Wil je eerst wat meer lezen? Klik dan hier.