Op Instagram vroeg ik deze week waar je het liefst over wil lezen in mijn blog. Hoe je zelfliefde en zelfzorg de ruimte geeft binnen het (vaak drukke) gezinsleven of wat je kind spiegelt. Met 55 stemmen voor het eerste onderwerp wist ik genoeg.
Als je me vraagt: hoe kan ik die zelfzorg ook binnen mijn gezin in acht nemen dan is mijn antwoord: zie jezelf. Niet alleen de buitenkant maar ook van binnen én om je heen. Je energie; je spirit.
Wat me triggerde om überhaupt deze vraag te stellen is een artikel wat een vriend me stuurde via Whatsapp. Het ging erover dat steeds meer mensen sensitief zijn. 1 op de 5; ofwel 20%.
Als je het mij vraagt ligt dit aantal nog veel hoger.
Waarom ik dat denk?
Omdat wat erover wordt gepubliceerd heel vaak stigmatiserend is omschreven.
Want het journaal zou je liever uit de weg gaan, sociale media kun je ook beter zoveel mogelijk laten en je huilt meer dan anderen. Als ik even naar mezelf kijk dan weet ik dat ik afhaak op dit soort punten. Toch ben ik wel hoog sensitief. Ik heb niet zoveel met de term HSP toch weet ik dat veel meer mensen zich herkennen in het beeld.
Hoe zich dat uit bij mij en hoe ik dat heb ontwikkeld deel in dit blog omdat ik denk dat jij er ook iets aan hebt. Helemaal als ouder met kinderen die vaak ook gevoelig zijn.
Nieuws en sociale media volledig mijden komt voor mijn gevoel voort uit het feit dat je je eigen gevoeligheid nog niet helemaal accepteert en de ruimte geeft. Dit geldt niet voor iedereen, ergens vind ik het ook sterk om te zeggen: ik laat social voor wat het is.
Sociale media kan prima samen met gevoelig zijn. Mensen die negativiteit delen of aanzetten tot haat of woede die verwijder of blokkeer ik. Dat tolereer ik immers ook niet in mijn huis, dus waarom wel online? Huilen doe ik rond mijn PMS wat vaker los daarvan huil ik – denk ik – niet extreem veel.
Waar ik voorheen het journaal en alle nieuws verslond; kijk ik nu bijvoorbeeld geen journaal meer. Niet alleen omdat ik het tijdsverspilling vind maar ook omdat ik daar mijn eigen selectiviteit verlies. De grootste roddelkrant van Nederland vermijd ik om dezelfde reden. Ik lees wel nieuws, alleen online en op een sites die minder op de sensatie berusten.
Hé maar je ging het toch hebben over zelfliefde en zelfzorg? Klopt. Voor mij hangt het samen met jezelf (laten) zien. Zodat je jezelf makkelijker kunt geven wat je nodig hebt en je omgeving hierop aan kan haken.
Als je (hoog) sensitief bent voel je je omgeving aan. Je voelt mensen. Je neemt ze op een andere manier waar.
Ik geloof dat momenteel heel veel mensen vastlopen in het leven – met name nadat ze vader of moeder zijn geworden. Je maakt een bewustzijnsgroei door en weet niet wat je hiermee kunt, wilt of moet. Het was er altijd al maar ineens lijkt het meer op de voorgrond dan tot dusver het geval was. Dit kan je overvallen.
Niet alleen jou, maar ook je omgeving. Ik vond het althans heel lastig om te erkennen dat ik meer zag en meer (aan) voelde. In die tijd kwam er heel veel door en ik wist niet wat ik ermee moest. Wie zit hier op te wachten, dacht ik. Ik hield het voor mezelf.
Dit had tot gevolg dat ik in een situatie kwam die mij tegen een burn-out aan bracht en vroeg om zelfreflectie. De vraag die centraal stond is: wat wil ik? Op gevoel kwam ik terecht bij een coach die me leerde hoe het kwam dat ik meende een hele situatie op mijn schouders te moeten nemen en het ook maar meteen op te lossen voor iedereen.
Ik leerde hoeveel ik overnam. Hoe het mijn tweede natuur was geworden om aan te voelen wat de ander nodig heeft. Dit mocht ik loslaten. Stap voor stap. Zodat ik mezelf kon zien en laten zien. Mijn hele zelf; mijn kern, mijn essentie. Het is wat mijn kinderen nodig hebben van mij.
Kinderen zijn perfect en volmaakt. Onze kinderen, maar jij dus ook. Dit niet verstoren is een hele uitdaging. Het vraagt van jou als ouder dat jij ook loslaat wat je over hebt genomen van anderen. Dat is onderdeel van sensitief zijn.
Voelen wat de ander nodig heeft en hierop anticiperen in plaats van eerst voelen wat jij nodig hebt en daar vervolgens naar handelen. Dat is de essentie van zelfzorg en vaak ook meest lastige om te doen. Ook wij hebben onze behoeften. Onze kinderen draaien mee in deze structuur. Voorleven is ze verleiden om mee te gaan in jouw manier van leven omdat jij laat zien wat het brengt, wat het geeft. Niet alleen de liefde en zorg maar ook: ik vang je als je valt.
Als dit niet zo gaat dan moet jij als ouder vier keer zo hard werken. En geloof mij maar…ik ken de klappen van de zweep. Ik was altijd moe tot ik leerde hoe gevoelig ik ben en hoe ik uiting kon geven aan mijn uniek zijn.
Dit mag op jouw tempo, volledig vanuit jouw innerlijke wijsheid. De ouders en gezinnen die met mij werken ervaren dat je met kleine aanpassingen het verschil maakt. Voor jezelf, voor je kind, voor je hele omgeving. Ik weet hoe fijn het is als er iemand met je meekijkt. Zodat je werkelijk het gevoel hebt dat je het niet alleen hoeft te doen. Dat je mag leren te vertrouwen op je gevoel. Het is zo fijn om een paar extra ogen te hebben die met je mee kijken. Wil je meer weten? Stuur me vrijblijvend een mail of bel me op 0619426332.
Ken je iemand voor wie dit interessant is? Voel je vrij om informatie door te sturen.